سرو نستوه
اراده محکم، شجاعت، خلوص، خودساختگی، استواری در شداید و مصائب، شوریدگی و صفای نفس، پایبندی به اصول، ایمان راسخ، بی‌توجهی به زخارف دنیوی، شادابی و سرزندگی، جهد و خستگی‌ناپذیری و پرکاری، طبع لطیف و روح آرام، بلندنظری و آینده‌نگری، دلسوزی و فداکاری، مبارزه‌جویی بی‌وقفه، حوصله و تدبیر و نظم و گذشت و مهربانی، ذوب بودن در راه خدا و رسول و اوصیا و اولیا، سرباز از جانگذشته عرصه‌های پرتب‌وتاب جهاد و تحصیل و تهذیب، رهرو و صدیق تقرب و تقریب دل‌های مؤمنان مذاهب و مسلک‌ها و فرق عالم اسلامی و سرسپرده نهضت احیاگری و بیداری اسلامی، تنها بخشی از ویژگی‌های فقیه دانشمندی بود که ده‌ها سال تلاش و خدمت پرثمر به مکتب اهل بیت[علیهم‌السلام] و جهد و مبارزه در راه توحید کلمه در میان مسلمانان داشت و شب و روز در سفر و حضر، در تنهایی و در جمع، در ملایمات و ناملایمات، خاضعانه و عاشقانه می‌جوشید، می‌خروشید، می‌گفت و می‌نوشت.
سخن گفتن از زندگی، مبارزات و خدمات این بنده خوب و شایسته خدا و برشمردن صفات و ویژگی‌هایش که می‌تواند برای نسل‌های آینده، به‌ویژه جست‌وجوگران علم و طلاب حوزه‌ها، بسیار آموزنده باشد، به هیچ وجه ساده نیست. از علل سختی کار، از سویی تواضع فوق‌العاده این مرد بزرگ و استنکاف او از بیان فضایل و خدمات بی‌شمارش به نشر معارف دین حنیف و از سوی دیگر کثرت وجوه شخصیتی و توانایی‌های او بود. بنابراین در مجموعه‌ای که عرضه می‌شود تکیه ما بر اقوال همرزمان، دوستان، پژوهشگران و اندیشمندانی است که هر یک در مقطعی از زمان با ایشان در ارتباط دوستی و همکاری بوده‌اند. این بزرگان که خود نیز در زمره صاحبان فضل و علم و اندیشه‌اند، همواره اذعان داشتند که این شخصیت به سادگی قابل توصیف نیست و آنچه بیان می‌شود در حد ادای دین ما به این فقیه دانشمند نخواهد بود.
نگارنده وظیفه خود می‌داند از همه بزرگانی که کمک کردند تا بعضی از نکات و زوایای زندگی ایشان بازگو شود، سپاسگزاری کند؛ دوستان و یاران دوران جوانی ایشان و بسیاری از همکاران و همراهان آیت‌الله، در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ـ سازمان تبلیغات اسلامی ـ مجمع جهانی تقریب مذاهب و مجمع جهانی اهل بیت(ع) و دانشگاه‌ها.
اینجانب در پایان تلاش‌های بسیار در جست‌وجوی ابعاد شخصیت، افکار و اقدامات علامه تسخیری به این نتیجه رسیده است که در ورای چهره آرام این مرد، دریایی معرفت، علم، عشق و اخلاق نهفته بود که شایسته است در فراغت در آن غوطه‌ور شد و نصیبی به نسل جوان آینده تعارف کرد.
در سال 1931 به همت پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و... با همکاری شخصیت‌ها و بزرگان عرصه دین و فرهنگ مراسم گرامیداشت شایسته‌ای برای ایشان برگزار گردید و بسیاری از بزرگان در این مراسم از فضائل این مرد بزرگ سخن گفتند و نوشتند. در تهیه مجموعه حاضر از آن سخنان و نوشته‌ها نیز استفاده شده است.
